ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11ο - Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

Στον δεύτερο πλανήτη κατοικούσε ένας ματαιόδοξος

-Α!... Α!... Να η επίσκεψη ενός θαυμαστή! φώναξε από μακριά ο ματαιόδοξος μόλις

φάνηκε ο μικρός πρίγκιπας. 

Γιατί για κάθε ματαιόδοξο, οι άλλοι άνθρωποι είναι θαυμαστές. 

- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Πολύ παράξενο το καπέλο σας... 

- Το έχω για να χαιρετώ, του απάντησε ο ματαιόδοξος. 

- Το 'χω για να χαιρετώ όταν με ζητωκραυγάζουν. Δυστυχώς, ποτέ δεν περνάει κανείς

από εδώ. 

- Α, ναι; είπε ο μικρός πρίγκιπας που δεν κατάλαβε. 

- Χτύπα τα χέρι σου το ένα με τ' άλλο, συμβούλεψε τότε ο ματαιόδοξος. 

Ο μικρός πρίγκιπας χτύπησε τα χέρια του το ένα πάνω στ' άλλο. 

Ο ματαιόδοξος χαιρέτησε με μετριοφροσύνη, ανασηκώνοντας το καπέλο του. - Τούτη η επίσκεψη είναι πιο διασκεδαστική από κείνη που έκανα στο βασιλιά, σκέφτηκε

ο μικρός πρίγκιπας. Κι άρχισε πάλι να χτυπά το ένα του χέρι πάνω στο άλλο. Ο

ματαιόδοξος άρχισε κι αυτός να χαιρετά, ανασηκώνοντας το καπέλο του. 

Έπειτα από πέντε λεπτά άσκησης, ο μικρός πρίγκιπας ένιωσε να κουράζεται από την

μονοτονία του παιχνιδιού: 

- Και για να σταματήσεις ν' ανασηκώνεις το καπέλο σου, ρώτησε, τι πρέπει να γίνει; 

Μα ο ματαιόδοξος δεν τον άκουσε. Οι ματαιόδοξοι ποτέ δεν ακούν τίποτ' άλλο εκτός από

τα παινέματα. 

- Στ' αλήθεια, με θαυμάζεις πολύ; ρώτησε το μικρό πρίγκιπα. 

- Τι σημαίνει να θαυμάζεις; 

- Θαυμάζω σημαίνει ν' αναγνωρίζεις ότι είμαι ο πιο όμορφος, ο πιο καλοντυμένος, ο πιο

πλούσιος και ο πιο έξυπνος απ' όσους βρίσκονται στον πλανήτη

- Μα εσύ μόνο είσαι πάνω στον πλανήτη σου! 

- Κάνε μου τη χάρη. Θαύμασέ με ακόμη κι έτσι! 

- Σε θαυμάζω, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ανασηκώνοντας λίγο τους ώμους, μα γιατί θα

μπορούσε να σ' ενδιαφέρει αυτό; 

Κι ο μικρός πρίγκιπας έφυγε. 

«Σίγουρα οι μεγάλοι είναι πολύ παράξενοι», είπε απλά στον εαυτό του καθώς συνέχιζε

το ταξίδι.